De foto’s worden gemaakt met röntgenstralen. Wilhelm Conrad Röntgen heeft die ontdekt. Hij noemde ze x-stralen, maar later zijn deze stralen toch naar hem genoemd. 

Röntgenstralen gaan door je kleren en je huid, al trek je je kleren meestal uit. Als ze de foto maken, gaat de röntgenstraling door het lichaam heen en komt daarna op een film. 

Je huid laat de stralen makkelijk door. Je botten houden de stralen juist tegen. Op de foto zijn de delen die de stralen tegenhouden wit.

Röntgenstralen gaan niet door lood (dat is een metaal). Daarom staan de laboranten achter een loodscherm of dragen ze een loodschort. 

In organen, zoals je longen, zit veel zuurstof, daar gaat de straling heel makkelijk doorheen. Op de foto worden die zwart. Je buik houdt de straling beter tegen dan de lucht in de longen, maar slechter dan de botten. Je buik wordt daarom grijs op een röntgenfoto.

Een radioloog kan een röntgenfoto lezen. Hij weet hoe het er in ‘normale’ toestand uit moet zien en ziet het dus ook als iets niet ‘normaal’ is.

Bij een gebroken bot bijvoorbeeld, kan hij precies zien waar het bot gebroken is.